LINGUAS MINORIZADAS 1s4k4t

Conferencia de Juan Carlos Moreno Cabrera o 8 de xuño do 2012 na que nos fala do "valor económico do Español". Plantexa unha crítica ao punto de vista neoimperialista que xustifica a marxinación das lenguas minoritarias como unha deriva necesaria do imperialismo económico capitalista.

Conferencia no 2011 de Juan Carlos Moreno Cabrera, un lingüista español, catedrático de Lingüística General en la Universidad Autónoma de Madrid, sobre o nacionalismo lingüístico do Español e os mitos que sustentan a sua pretendida hexemonia con respeito a outras linguas peninsulares. Muito interesante.

O Gaélico, apesar de ser oficial, segue a ser unha lingua ameazada.Conservar o gaélico, un idioma con máis de 3.000 años de historia, base da identidade ea cultura irlandesa é o reto de muitos pais irlandeses...

Luxemburgo é un país políglota, cuxo sistema escolar dedica grande parte de seu tempo e recursos ao aprendizaxe de idiomas, a veces incluso en detrimento de otras materias.

O Mirandés (Mirandês ou lhéngua mirandesa), é un idioma pertencente ao grupo ASTUR-LEONÉS, con estatuto de segunda língua oficial en Portugal SÓ desde o 29 de xaneiro de 1999, esto é, coma quen di, até antonte (contodo, é a única astur-leonesa con rango oficial). A norma ortográfica que se acordou posteriormente para o Mirandés está basada no Portugués. O Mirandés é falada por menos de quince mil persoas no concello de Miranda do Douro. e en tres aldeiñas do concello de Vimioso, ambos pertencentes á rexión histórica de Trás-os-Montes. Estraído dun documentário de Canal Historia no 2008.

O Leonés (lliunés) é o conxunto de falas romances vernáculas do dominio lingüístico asturleonés que aínda existen nas provincias españolas de León e Zamora. A Unesco clasifica ao Leonés dentro das linguas en alto risco de extinción. A súa precaria situación está directamente determinada polos seguintes condicionantes: é un dioma non oficial, non se ensina sistemáticamente na escola, hai unha baixa ou nula presenza nos meios de comunicación, e o seu nivel de coñecimento e uso entre a poboación é xa totalmente residual. No 2011 a productora Armonía Films propúxose seguir as pegadas dos últimos falantes espontáneos de lliunés. O resultado é o documentario "Asina falamos".

Conferencia no 2010 de Xaviel Vilareyo sobre a literatura dialectal dos escritores da Asturias de Santillana

Conferencia de Xabiel Vilareyo sobre o ASTURIANU falado na Asturias de Santillana (na actual Cantabria), tamén chamado MONTAÑÉS ou PASIEGU. Non se debe confundir co Cántabro que falaban os antigos povos de Cantabria, unha lingua morta prerromana de orixe pre-indoeuropeio ou simplemente indoeuropeio.

Programa Nós, da TV asturiana, na que fala da problemática lingua asturina no ámbito científico e técnico moderno.

Sobre a Cultura Celta, especialmente referido neste caso á música, e a súa impronta en Asturias. Está contado en Asturianu.

O idioma Asturiano (Asturianu, antes coñecido por Bable) é o termo utilizado para referirse á lingua tradicional de Asturias. O estado legal actual desta lingua goza de protección, mas sen chegar a estar recoñecida como oficial no Principado. De feito, os rapaces con idades comprendidas entre os 6 e os 12 anos estudan o Asturianu no colexio só de forma voluntaria, enquanto que, entre os 12 e os 18 xa só é posíbel estudalo de forma optativa nalguns institutos. No programa Nós da TV asturiana faise esta pequena reportaxe no instituto Juan José Calvo Miguel de Sotrondio, en Samartín del Rei Aurelio, pioneiro na ensinanza do Asturianu en secundaria e paradigma da problemática coa que se atopan.

Fragmento do documental "Visions d' una llengua" de Aurelio Bardaxi, na que o filólogo Xavier Tomás reflexiona sobre a lingua aragonesa, especialmente da falada en Ribagorza, que é a que actualmente se mantén con máis vitalidade.

Pequena reportaxe na TV sobre a lingua aragonesa que aínda se fala incluso entre os nenos das montañas de Huesca.

Descripción rápida e esquemática da lingua aragonesa, así como da sua situación, contado en català.

Sobre a convivencia e as friccións que acontecen entre o Catalán e máis o Castelán no territorio catalán.

Breve historia de Cataluña, desde a Prehistória até a Transición, contada en català. Tras a desintegración do Imperio carolinxio, o Condado de Barcelona, que fixera parte da Marca Hispánica carolínxea, atinxiu unha independencia de facto a finais do século X, e consigiu agrupar arredor del, unha importante parte da actual Cataluña.

O Euskera é unha lingua illada (sen relación coñecida con ningunha lingua...do mundo!) e considerase a única preindoeuropea supervivinte na Europa occidental moderna, e, portanto, a de raizames mais antigas.

Conferencia no 2011 de Manu Gómez sobre as Ikastolas en Navarra e o seu labor na promoción do Euskera. Unha ikastola é un tipo de escola que dá o ensino íntegramente en Euskera. As ikastolas están presente maioritariamente en Euskadi, mas tambén se extenden polos territorios euskaldunes de Navarra, e do País Vasco francés.

Conferencia no 2011 sobre os kurdos, un povo indoeuropeio que mora na rexión montañosa do Kurdistán, ao suroeste de Asia, e que están espallados principalmente entre os estados de Irak, Turquía e Irán. Tratase da nación máis grande sen estado, pois falamos de 55 ou 60 millones de pesoas, dos que aproximadamente un 45% vive na Turquía.

Coloquio sobre o galego estremeiro entre os conferenciantes Lubián Lubián, Felipe (As Portelas), Lago Mestre, Xabier (O Bierzo), Varela Aenlle, Carlos Xesús (Terras do Eo-Navia en Asturias), Costas González, Xosé Henrique (O Val do Ellas de Cáceres), e Garrido Rodrigues, Carlos (Galiza). O coloquio centrouse nas normas léxico-ortográficas que se deberían implementar para cada territorio nos distintos galegos estremeiros: desde a asunción de subnormas locais, asumindo dialectalismos e vulgarismos, como defende Carlos Xesús Varela para o Galego de Asturias, até a integración nunha norma única coordinada co Português como defende o representante de AGAL, Carlos Garrido. Face a esta última opción, Xosé Henrique Costas, formado no ILG, posicionase, ao seu pesar, en contra da mesma, por, segundo di, razóns prácticas... Provén do aquivo dixital da AGLP